چاپ کردن این صفحه

آثار و تبعات سیاسی اشغال سفارت (لانه جاسوسی) آمریکا

این مورد را ارزیابی کنید
(0 رای‌ها)
نوشته شده توسط  | منتشرشده در: مجموعه ۲

آثار و تبعات سیاسی اشغال سفارت (لانه جاسوسی) آمریکا

سفارت

با اشغال سفارت آمریکا و استقبال عظیم مردم از حرکت دانشجویان پیرو خط امام و به دنبال آن تأیید حضرت امام از این اقدام، دولت بازرگان در تاریخ 14 آبان ماه یک روز بعد از اشغال سفارت استعفا داده و بنا به فرمان حضرت امام شورای انقلاب رأساً اداره امور دولت را بر عهده گرفت و تا زمان انتخاب شهید رجائی به نخست وزیری، کشور دارای نخست وزیر به عنوان یک شخصیت حقیقی نبود.

از طرف دیگر با اشغال سفارت و کنار رفتن میانه رو ها که تلاش در تعدیل و خنثی کردن شور انقلابی مردم داشتند، مجدداً صحنه انقلاب ایران به حالت اولیه برگشت و اشغال سفارت توسط دانشجویان و افشای رابطه نزدیک لیبرال ها با عوامل سفارت موجب کاهش اعتبار و نهایتاً حذف ایشان از صحنه سیاست ایران گردید. اثرات سیاسی این اشغال در روابط خارجی ایران کمتر از تأثیر آن بر سیاست داخلی کشور نبود. انقلاب علیرغم تلاشی که دولت موقت برای ترمیم روابط تخریب شده میان ایران و آمریکا به عمل آورده بود مجدداً به یک رویارویی مستقیم با آمریکا کشیده شد و علیرغم تلاشهایی که آمریکایی ها برای مقابله و برخورد با این مسئله کردند با شکست هایی پی در پی در ابعاد سیاسی، نظامی و بین المللی گردید ابر قدرتی مانند آمریکا که داعیه قدرت فائقه را داشت آنچنان تحقیر گردید که برای هیچ آمریکایی قابل تصور نبود و نهایتاً هم موجب شکست رئیس جمهور کارتر در انتخابات بعدی ریاست جمهوری گردید.

پیر سالینجر در این رابطه می نویسد:

«چگونه می توان تصور کرد که کشوری با چنان تکنولوژی پیشرفته که قادر به فرستادن انسان به فضا می باشد در وضع و کیفیتی قرار گیرد که هر نوع ارتباطش با نقطه ای از جهان مثل تهران قطع شود ... و چگونه ابر قدرتی مثل آمریکا ناگهان در چنگال کشوری بیفتد که خودش در گرداب آشفتگی ها و تشنجات ناشی از انقلاب فرو رفته است؟»

یا اینکه مارک فرگوسن و هولبورگ که در دولت جانسون و کارتر پست های حساسی را داشتند در این زمینه می نویسند که :

«در حقیقت بحران گروگان ها کشور آمریکا را که در اثر انقلاب ایران گیج شده بودند مانند دیگ آبی به نقطه جوش کامل رساند. هلی کوپترهای در حال سوختن در صحرا سمبل عدم توانایی آمریکا در به دست آوردن هدف بسیار محدودی شده بود که همانا آزادی شهروندانش از کنترل یک ملت درجه سه بود.»[1]



[1] 1. C.P.Ioannides, Americais Iran, Injury and Catharsis, University Press of American, 1984, p. 139

بازدید 7168 بار
آخرین ویرایش در شنبه, 15 آبان 1395 ساعت 18:09
منوچهر محمدی

آخرین‌ها از منوچهر محمدی