1- از آنجا که دولت اردوغان و حزب توسعه و عدالت با رأی مردم در یک انتخابات آزاد به قدرت رسیده بودند و علیرغم خودسری و خود رأیی اردوغان هنوز از پایگاه مناسب مردمی برخوردار بود توانست با فراخوان مردمی جلوی کودتا را گرفته و آن را ناکام گذارد. این جریان به اثبات رساند که ملت ها در کشور های در حال رشد چنانچه هوشیار و آگاه باشند می توانند هر نوع توطئه دشمنان داخلی و خارجی را خنثی نموده و چرخ دموکراسی و مردم سالاری را بر ریل طبیعی خود نگه دارند؛ همان طور که جمهوری اسلامی در طول این چهار دهه توانسته با حضور مردم در صحنه و با حمایت آنها بر همه توطئه های براندازانه غلبه نماید.
2- برای حکومت هایی هم که با رأی مردم به قدرت می رسند درسی می باشد که اگر راه خود را از مردم جدا کنند تضمینی نیست که مردم در زمان نیاز و برای حمایت از آنها وارد صحنه شوند؛ چرا که در همین حادثه به اثبات رسید، ورود مردم به خیابانها نه در حمایت دولت بلکه در تقابل با کودتا و حفظ مردم سالاری بوده است. در تظاهرات مردم نه در استانبول و نه در آنکارا یک تصویری و یا شعاری در حمایت از اردوغان و حزب توسعه و عدالت دیده نشد بلکه صرفاً پرچم ترکیه را حمل می کردند.
3- اگر چه برای اردوغان ممکن است این توهم ایجاد گردد که در واقع تلاش مردم ترکیه در شکست کودتا حمایت بی چون و چرا از دولت می باشد و او را در سیاست های خودمحورانه و خودکامانه او مُصر تر نماید، در این صورت باید منتظر یک قیام مردمی علیه خود باشد.
4- اردوغان با تفاهم با آمریکا و جلب رضایت این دولت مستکبر سعی نمود اسلامی را پیاده کند که مورد رضایت آنها باشد و در واقع اسلام آمریکایی را پیاده کند ولی جریان کودتای نافرجام اخیر که با حمایت آمریکایی ها صورت گرفت، به اثبات رساند که آمریکایی ها حتی یک دولت اسلامی لیبرال و باب طبع خود را هم خطرناک دانسته و تحمل نخواهند کرد، همان طور که در مصر دولت اخوانی محمد مُرسی را نتوانستند تحمل کنند.
