prof-mohammadi.ir

تغییر الزامیست

هر اندازه تلاش کنیم که کارنامه چهار ساله دولت "تدبیر و امید" را با یک نگاه مثبت و خوش بینانه مرور کنیم متأسفانه نکته مثبتی در آن مشاهده نمی گردد. 

علیرغم وعده های زیادی که جناب روحانی در دوران  مبارزات انتخاباتی خود در سال 92 به مردم داد هیچ یک از آن وعده ها نه تنها تحقق پیدا نکرد بلکه در مقایسه با قبل از این دولت سیر نزولی را هم طی نمود. دولتی که مدعی بود:

صد روزه مشکلات اقتصادی را حل می کند و کاری می کند که هم سانتریفیوژهای هسته ای بچرخد هم چرخ اقتصاد کشور به گردش افتد،

کاری خواهد کرد که در اثر توافق هسته ای (برجام)"بالمره کلیه تحریم ها" برداشته می شود،

کاری می کند که پاسپورت ایرانی اعتبار جهانی خود را بدست آورد و جمهوری اسلامی از انزوا خارج شده و با همه کشورها تعامل سازنده برقرار کند،

فساد را ریشه کن نموده و همه مردم را صاحبخانه کند،

عدالت و اعتدال را برقرار نموده و شکاف طبقاتی را به حداقل کاهش دهد،

سبک زندگی اسلامی را مستقر نموده و اقتصاد مقاومتی را عملیاتی کند،

4 میلیون شغل صرفاً از توسعه گردشگری ایجاد کند،

با دیدن دم کدخدا (امریکا) و از طریق مذاکره با او گره کور هسته ای را نه تنها باز کند بلکه همه تحریم هایی که مدعی بود آب مردم، نان مردم به آنها وابسته است بالمره برداشته شود! و با برداشتن تحریم ها گره بیکاری مردم و اقتصاد مردم گشوده شود!!

امروز ملاحظه می گردد که نه تنها در تحقق این ادعاها کوچکترین موفقیتی بدست نیاورده است بلکه سیر قهقرایی را هم طی کرده است آنجا که در عمل ملاحظه می گردد که:

 نه تنها مشکلات اقتصادی صد روزه که هیچ بلکه چهار ساله هم بهبود نبخشیده بطوری که ناچار می گردد ادعای اولیه خود را انکار کند و با طرح این مسئله که صد ساله هم نمی شود مشکلات اقتصادی را حل نمود، درواقع آب پاکی روی دست مردم ریخته است.

 نه تنها چرخ سانتریفیوژهای هسته ای از چرخش افتاد، و تحریم ها برداشته نشد بلکه بر حجم آنها هم افزوده گردید،

 هیچ یک از گره های اقتصادی مردم باز نشد و رکود اقتصادی همچنان پابرجاست،

 بر خیل عظیم بیکاران افزوده گردید و بسیاری از کارخانجات تعطیل گردیده و یا با حداقل تولید لنگ لنگان به کار خود ادامه می دهند.

از برجام بد فرجام چهره ای همچون آفتاب تابان و فتح الفتوح ساخته و بر این باور بود که باید برجام های دیگری نیز در سایر موارد اختلافی با امریکا به کار گرفته شود و جالب تر از آن اینکه از درون مذاکرات هسته ای و به صورت محرمانه موافقت نامه های خفت آوری همچون IPC در مسائل نفتی و مالی همچون FATF هویدا می گردد که حاصل آن چیزی جز نوعی کاپیتولاسیون مالی و نادیده گرفتن قانون ملی شدن صنعت نفت نمی باشد.

از اعتدال و عدالت دولت تدبیر و امید، پرداخت حقوق نجومی سر در می آورد و دریافت کنندگان آن ذخیره انقلاب می گردند.

نه تنها مبارزه ای با فساد صورت نگرفت بلکه اختلاس های عظیمی همچون در صندوق ذخیره فرهنگیان و در خانواده مدیران هویدامی گردد و آنها را توجیه کرده و بعنوان مطالبات معوقه مطرح می گردد.

این اجمالی بود بر شکست ها و ناکامی های دولت تدبیر و امید در این چهار ساله. به راستی معلوم نیست چگونه این دولت مستقر و با این کارنامه تهی می تواند توقع داشته باشد که باز هم مردم از او استقبال نموده و به او رأی بدهند. آنچه را که برشمرده شد اجمالی از کارنامه دولت یازدهم بود و اگر بخواهیم همه ناکامی ها و شکست های این دولت را با جزئیات بیان کنیم به قول معروف مثنوی هفتاد من کاغذ می شود!!!

واقعاً تعجب می کنم که علیرغم این ناامیدی نسبت به بهبود شرایط زندگی مردم چگونه باز هم خود را مستحق رأی مردم برای دوره ای دیگر می داند.

در اینجا من نمی خواهم ملت عزیز ایران را توصیه به دادن رأی به کاندیدای خاصی نمایم ولی فقط می توانم بگویم عموم مردم از هر جبهه و جناحی باشند خارج از تعصب گروهی و جناحی بخواهند تصمیمی منطقی و عاقلانه در اعطای رأی خود بگیرند بدون تردید رأی ایشان به دولت شکست خورده، منفعل و واداده "تدبیر و امید" نخواهد بود و در این صورت بر سر یک دوراهی نمی مانند و عنان اجرایی کشور را برای بار دیگر در اختیار سکان داری همچون آقای حسن روحانی قرار نخواهند داد و به عبارت دیگر دو مرتبه از یک سوراخ گزیده نخواهند شد.

• < قبلی
• بعدی >