یادداشت هفته
به دنبال شکستی که دشمنان جمهوری اسلامی اعم از قدرت های غربی و منطقه ای در جریان جنگ ترکیبی متحمل شده اند ملاحظه می گردد که نوعی اقبال از جمهوری اسلامی مشاهده می گردد. از یک طرف عربستان سعودی که موضعی خصمانه نسبت به جمهوری اسلامی از آغاز پیروزی انقلاب اسلامی به خود گرفته بود و جمهوری اسلامی را رقیب و دشمنی آشتی ناپذیر برای خود در منطقه می دید به ناگهان تغییر جهت داده و با واسطه گری «جمهوری خلق چین» به جهت آشتی با جمهوری اسلامی روی آورده است که همه ناظران بین المللی را شگفت زده کرده است. از طرف دیگر، دولت آلبانی که به دلایل واهی رابطه خود را با جمهوری اسلامی قطع کرده بود و به سازمان مجاهدین خلق، مامن مناسبی داده بود به ناگهان تهاجمی پیش بینی نشده به اردوگاه آنها روی آورده و کلیه تجهیزات و امکانات ارتباطی آنها را ضبط می نماید. به چند روز نمی کشد که بار دیگر این تهاجم را تکرار می کند و در این راستا، زد و خوردی هم میان آنها و پلیس اتفاق می افتد. همچنین، دولت فرانسه از برگزاری همایش سالانه آنها که در پاریس صورت می گرفت و تعداد قابل توجهی از سیاستمداران آمریکا در آن شرکت می کردند، مانع گردیده و به دلایل امنیتی از تجمع آنها جلوگیری می کند.
دیگر آنکه، دولت جمهوری مصر هم که رابطه آن بعد از انقلاب با جمهوری اسلامی قطع شده بود، اظهار تمایل به برقراری رابطه می کند.
همه آنچه را که بر شمردیم و آثار موقعیت و پیروزی جمهوری اسلامی در صحنه روابط بین الملل می باشد تنها ناشی از ایستادگی و مقاومت این نظام در مقابل همه توطئه ها و خصومت های پی در پی دشمنان انقلاب اسلامی می باشد و اثبات می گردد که دشمن تنها زبانی را می فهمد و در مقابل آن تمکین می نماید زبان «ایستادگی، مقاومت و عدم سازش» می باشد و این درسی است که برای همه ملت های تحت ستم که آن را بیاموزند و به کار گیرند.
