بسمه تعالی
کاروان عظیم اربعین حسینی
ان الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه
چند سالی است که این حرکت سنتی عاشقان اباعبدالله الحسین (ع) که با پای پیاده به کربلا می روند جوش و خروش و شکوه و عظمت عجیبی پیدا کرده است. این حرکت نه تنها از حالت محدود داخلی خارج شده بلکه جنبه جهانی و بین المللی پیدا کرده است و در واقع کربلا میعادگاه میلیونها انسان دلسوخته و عاشق آن امام همام و مرکز ثقل جهان گردیده است .
در این نهضت عظیم، جهان شاهد عینیت بخشیدن به این روایت می باشد که حسین(ع) چراغ هدایت و کشتی نجات همه بشریت است. چراغی که کانون آن در کربلای معلی و تلألو آن، همه را در اقصی نقاط عالم به سوی خود جذب می کند. در این کاروان همه از پیر و جوان، زن و مرد، سالم و معلول، از هر قوم و قبیله و ملیت، از هر زبان و نژاد از مسلمان و غیرمسلمان همه و همه حضور داشته و بر سفینه و کشتی نجات حسین(ع) خود را سوار دیده و به سوی تنها یک مقصد راهبر می شوند.
این کشتی نجات آنقدر وسیع و گسترده است که گنجایش همه عاشقان و دلسوختگان آن آزاد مرد جهان را در خود دارد و هر کسی که اراده کند و ایمان به راه حسین(ع) داشته باشد از این قافله عظیم عقب نمی ماند و از لحظه ای که اراده کند سوار بر کشتی نجات حسین(ع) است. این سفینه، دریا و خشکی و هوا و کوه و دشت و بیابان نمی شناسد و آرام و بی قرار، همه ساله در ایام اربعین حسینی که به تحقیق از ایام الله است به سمت هدف و مقصود معین و آن چراغ هدایت که در کربلا فروزان است سیر می کند.
حرکت و شکل گیری این جنبش انسانی و الهی عظیم در همه ازمنه تاریخ و در همه نقاط عالم مثل و مانندی چه از لحاظ کمی و چه از لحاظ کیفی ندارد و تنها در افسانه ها و در رؤیاها می توان آن را تجسم نمود. آنچه را که فلاسفه و اندیشمندان در عالم خیال از آن به مدینه فاضله، آرمان شهر و یا شهر خدا یاد می کردند در این مکان و در این کاروان می توان مشاهده نمود. در کجای تاریخ و در کجای جهان می توان چنین حرکت انسانی و خودجوشی را دید که میلیون ها انسان عاشق و دلسوخته با همه توش و توان رنج سفر را بر خود تحمل نموده و با پای پیاده از فاصله های دور و نزدیک بدون هیچ سازماندهی دیکته شده خود را به این کاروان عظیم الهی برسانند و همه یک شعار هیهات منا الذله را داده و آیه شریفه و اعتصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرقوا[1] را عینیت بخشند.
در این اجتماع عظیم جز محبت ،عشق، اخوت، گذشت، فداکاری، تعاون و خدمت به یکدیگر چیز دیگری مشاهده نمی گردد. در این اجتماع عظیم اثری از سوداگری دنیایی دیده نمی شود هر کسی با هر توان و توشه ای که دارد به خدمت این کاروان می آید. برای تغذیه و تأمین آسایش و استراحت کاروانیان نه تنها اجرتی درخواست نمی گردد بلکه با خواهش و تمنا همه امکانات خود را در طبق اخلاص قرار داده و به زوار حسینی ارائه می کنند. در این کاروان عظیم جایی برای نامردان و شیاطین و مستکبران عالم وجود ندارد و علیرغم اینکه کاروانیان می دانند تکفیریان عالم در چند قدمی و چند کیلومتری آنها حضور دارند ذره ای دغدغه و نگرانی به خود راه نمی دهند و در این حرکت عظیم متجاوز از بیست میلیونی نه نیروی امنیتی و انتظامی مشاهده می گردد و نه در تقسیم کار و مأموریت احتیاجی به سازماندهی و مدیریت خاصی احساس می شود.
با وجود کثرت جمعیت استثنایی در این کاروان نه کسی بر دیگری سبقت می گیرد و نه کسی تحت فشار جمعیت صدمه می بیند و نه کسی به دیگری تنه می زند بلکه بیش از توجه و حفاظت از خود به فکر حفاظت و کمک به دیگران می باشد.
و ذکّر هم بایام الله[2]؛ به تحقیق این نهضت راهپیمایی اربعین حسینی از ایام الله است و هر بیننده با بصیرتی نور خدا را در این ایام و در این کاروان مشاهده می نماید.
امام خمینی آن اسوه تقوی و ایمان با چشم دل و بصیرت وصف ناشدنی روزی در دوران جنگ تحمیلی فرمود: "راه قدس از کربلا می گذرد."[3] و فرمود : "اگر مسلمین مجتمع بودند، هر کدام یک سطل آب به اسرائیل می ریختند او را سیل می برد."[4]
امروز به تحقیق مشاهده می گردد که این فرموده امام بزرگوار در شرف تحقق یافتن است، و به جرأت می توان گفت که این کاروان عظیم اربعین حسینی طلایهدار حرکت و جنبشی خواهد بود که به سوی قدس عزیز گسترش و ادامه راه خواهد داد و با تجمع در کربلا به سمت قدس عزیز راهپیمایی خواهد کرد و آن سرزمین مقدس را از لوث وجود صهیونیست های خبیث آزاد خواهد نمود ان شاءالله
فی الواقع این بنده حقیر با این قلم شکسته نه قادر هستم که همه عظمت این اجتماع بزرگ جهانی را و این کاروانیان حسینی را به رشته تحریر در آورم و نه این مقال گنجایش وصف آن را دارد. ولی تردیدی ندارم که این حرکت عظیم سرآغاز و زمینه ساز برای انقلاب عظیم مستضعفین جهانی و غلبه بر مستکبرین عالم و نهایتاً تشکیل حکومت جهانی اسلام به زعامت حجت حق و مهدی موعود که درود و سلام خدا بر او باد خواهد بود.
و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثین[5]
