بسمه تعالی
اگر به جای رئیس جمهور می بودم چه می کردم؟
در شرایط حساس فعلی و در شرایطی که دولت امریکا (کدخدا!) بر خلاف همه اعتمادی که به او کردیم و امضا وزیر خارجه او را تضمین شده می دانستیم! و بر خلاف همه موازین بین المللی و قلدر مآبانه توافق نامه برجام را پاره کرده، اگر جای رئیس جمهور محترم بودم دو کار می کردم؛ اول آنکه مروری بر قولها و وعده های داده شده به ملت و تصمیمات متخذه خود و عملکرد دولتم در پنج سال گذشته می کردم، آنگاه تصمیمی درست و در جهت مصالح و منافع ملت و نظام جمهوری اسلامی اتخاذ می کردم.
1- در حالیکه:
- در مبارزات انتخاباتی سال 92 به مردم وعده داده بودم که "کاری خواهم کرد که هم سانتریفیوژ ها بچرخد و هم چرخ اقتصاد کشور به چرخش درآید".[1] ولی مع الاسف هم سانتریفیوژ ها از چرخش افتاد و چرخ اقتصاد کشور نیز به گردش درنیامد!!.
- در مذاکرات سرنوشت ساز هسته ای به مردم وعده داده بودم که حل همه مشکلات کشور اعم از آب مردم، هوای مردم، محیط زیست مردم، ریزگردها، تنفس مردم، اشتغال، صنعت و... در مقابل برداشتن و رفع تحریم ها حل شود،[2] در عوض همه دست آوردهای دانش هسته ای را در طبق اخلاص تسلیم کردم و تنها یک دکوری از آن باقی گذاشتم و نه تنها هیچ مشکلی از مردم رفع نگردید و تحریم ها هم برداشته نشد بلکه بر تحریم های دشمن همه روزه اضافه گردید.
- در آماده شدن برای شرکت در مذاکرات بجای اینکه با دست پر و بی نیازی و یا به اصطلاح بجای آنکه با سیلی! هم که شده صورت خود را سرخ نمایم و با پشتوانه قدرت و عزت ملی و انقلابی بر سر میز مذاکره بروم مواضعی ذلیلانه و به غلط اتخاذ و اعلام کردم که «خزانه ما خالی است» و « اقتصاد ما بمراتب بدتر از آنچه که فکر می کردم می باشد » و وزیر خارجه من هم اعلام می کند که « امریکا می تواند با یک بمب سیستم دفاعی ما را نابود کند»[3] و... تسلیم وار و با یک نوع وادادگی پشت میز مذاکره نشستیم که بدیهی بود نتیجه همین شده که همه چیز را بدهیم و هیچ چیز نگیریم و به غلط ادعا کنیم که بازی برد- برد را انجام دادیم!!
- دست آورد برجام را که به قول مدیران خودم از جمله اعتراف رئیس کل بانک مرکزی تقریبا هیچ بود از آن به عنوان «آفتاب تابان»[4] ، « ابر گذران»[5] ، « توافق قرن»، «باغ سیب و گلابی»[6] و... تمثیل بزنم و بعد از گذشت پنج سال که از برجام هیچ چیز حاصل نیامد، ادعا کنم که برجام توانست سایه جنگ را از سر کشور بردارد!!!
- به جای آنکه از نظرات دلسوزانه جمع منتقدان در کشور بهره ببرم و آنها را به کمک بگیرم آنها را با شلاق اتهامات هم چون؛ کاسبان تحریم[7]، تازه به دوران رسیده، تخریب گر و .. نواخته و کلکسیونی از دیگر ناسزاها همچون؛ بیسواد، کم عقل، مزدور، و... نثار آنها نموده و آنها را به جهنم حواله بدهم.
- بجای آنکه کارشناسان متعهد و مورد اعتماد حقوقی، بانکی و مالی در تیم مذاکره کننده بگمارم، اجازه دادم اشخاص دو تابعیتی و مشکوک که عموما سر بر درگاه دشمن سپرده بودند بکار گرفته شده و آنها هم بجای دفاع از منافع جمهوری اسلامی برای دشمنان ما جاسوسی کرده و نظرات و منافع آنها را در توافق نهایی ما بگنجانند.
- نه تنها به خطوط قرمز نظام و رهبری بی اعتنایی کرده و آنها را در توافق نهایی لحاظ نکردم بلکه حتی شروط 29 گانه را در پذیرش برجام هم رعایت نکردم چرا که از اول تصمیم غلط خود را گرفته بودم و بر این اصل تکیه کرده بودم که "هر توافق بدی هم بهتر از عدم توافق" می باشد!!! .
- در حالی که به زیاده خواهی های دشمن آگاه بودم و می دانستم و به ما هشدار داده شده بود که دشمنان ما توافق هسته ای را نه پایان دشمنی بلکه آغاز کار عقب نشینی ما می دانند و با برنامه ریزی برای تسلیم قطعی ما و بدنبال برجام های دیگر هستند. مع الاسف تسلیم این زیاده خواهی شده و برجام های دیگری را در زمینه امور بانکی و مالی ((FATF نفتی (IPC) فرهنگی) 2030( و... یواشکی و محرمانه پذیرفته و آنها را اجرایی کردم و در حقیقت همه اصول و ارزشهای اسلامی و انقلابی کشور را به حراج گذاشتم وهم آنقدر مفتون افسانه برجام و رفع تحریم ها روی کاغذ شده بودم که در مبارزات انتخاباتی دور دوم هم در سال 96 مغرورانه ادعا کردم که کاری خواهم کرد که بقیه تحریم های غیر هسته ای هم برداشته شود[8] !!!
اگر بخواهم همه شاهکار های!! خود را در این رقعه به رشته تحریر در آورم بحر طویلی خواهد شد که از حوصله خوانندگان عزیز خارج خواهد بود و به همین بسنده می کنم .
2- اینک که صادقانه بر این کارنامه پنج ساله خود گذر می کنم می بینم جز خسران و ندانم کاری دست آورد دیگری برای ملت به ارمغان نیاورده ام. در این شرایط حساس و سرنوشت ساز من دو راه در پیش رو دارم یا اینکه با لجبازی و نخوت و غرور برای سه سال آینده -که از دوره دوم ریاست جمهوری من باقی مانده- هم چنان همان روش ها را دنبال می کنم و بر طبل توخالی برجام بکوبم که یقینا بر خسارات و ضایعات مترتبه افزوده و ضمن اینکه هیچ مشکلی از مردم حل ننموده بلکه بر مشکلات کشور نیز بیفزایم و خود را بیش از پیش شرمنده ملت بدانم.
و یا اینکه صادقانه و در مقابل وجدان خود و محضر خدای متعال و ملت شریف ایران عاجزانه به عملکرد و اشتباهات خسارت بار کارنامه پنج ساله خود اعتراف نموده و از ملت شریف ایران عذرخواهی نموده و طلب عفو نمایم و با استعفای خود از این مسئولیت سنگین کناره گیری نموده و اجازه دهم تا ملت، دیگری را که شایسته تر از من می دانند انتخاب نمایند.
اگر بجای رئیس جمهوری بودم یقینا این راه را انتخاب می کردم!!!
14/01/1394
17/03/1394
14/09/1392
7/07/1395
20/01/1396
2/08/1395
18/02/1396
23/02/1396
